Ανωμαλία στη λειτουργία των γονάδων πριν  την έναρξη της θεραπείας.

    Συγκεκριμένοι κακοήθεις όγκοι είναι στενά συνδεδεμένοι με ανωμαλίες στην παραγωγή του σπέρματος, όπως επίσης και με ανωμαλίες στην παραγωγή τεστοστερόνης και την ανάδρομη τροφοδότηση στον άξονα υποθάλαμος-υπόφυση-γονάδες. Η ασθένεια του Hodgkin και οι όγκοι στους γαμέτες προκαλούν μη εντοπισμένη βλάβη στο σπερματογόνο επιθήλιο οδηγώντας σε μείωση της ικανότητας γονιμοποίησης. Αυτές οι ανωμαλίες δεν είναι συχνές σε άλλες καταστάσεις ύπαρξης κακοηθών όγκων. Στον πίνακα παρακάτω φαίνονται τα αποτελέσματα κάποιων ερευνών σχετικών με τις επιπτώσεις συγκεκριμένων ειδών καρκίνων στην ανδρική αναπαραγωγική ικανότητα.

Η ασθένεια του Hodgkin

Η ασθένεια του Ηodgkin είναι μια λεμφοβλαστική δυσλειτουργία χαρακτηριζόμενη από κακοήθη κύτταρα απροσδιόριστης προέλευσης, που έχουν εισέλθει στην κυκλοφορία, και προκαλεί αντίδραση του λεμφικού συστήματος. Οι άνδρες που πάσχουν από αυτή την ασθένεια παθαίνουν σημαντική ζημιά στο σπερματογόνο επιθήλιο και στους ενδοκρινείς μηχανισμούς των κυττάρων Leydig. Η ανεπάρκεια της λειτουργίας των γονάδων συνδυάζεται με το στάδιο της ασθένειας, αλλά όχι με τον τύπο του λεμφώματος ή με την ηλικία του ασθενή.

Η νόσος εκδηλώνεται με τη διόγκωση ενός ή περισσότερων λεμφαδένων της τραχηλικής κυρίως χώρας. Ωστόσο, είναι πιθανό το νεόπλασμα που θεωρούμε εντοπισμένο στην τραχηλική χώρα να έχει αρχίσει εδώ και καιρό σε άλλους λεμφαδένες, τους ενδοκοιλιακούς, τους μεσοθωράκειους ή και από το λεμφικό σύστημα του πεπτικού σωλήνα. Κυριότερα από τα συμπτώματα είναι ο πυρετός, η απώλεια βάρους και ο ιδρώτας. Ιστολογικές αναλύσεις έχουν οδηγήσει στον προσδιορισμό τεσσάρων τύπων της νόσου, σύμφωνα με την ένταση της αντίδρασης του ξενιστή.

Περισσότερο από το 80% των ανδρών εμφανίζουν ανωμαλίες στο σπέρμα, όπως φαίνεται από την ανάλυσή του. Έχουν σημειωθεί ιστολογικές ανωμαλίες στο 90% του συνόλου των δειγμάτων  των όρχεων, στα οποία έχει γίνει βιοψία. Κατά τη βιοψία παρατηρήθηκε ορχική ίνωση, καθώς επίσης μείωση των κυττάρων Sertoli, υπερπλασία και απλασία των κυττάρων Leydig.

Η ενδοκρινής έκκριση ορμονών παρουσιάζει ανωμαλίες στους περισσότερους ασθενείς. Αυτές οι ενδοκρινοπάθειες εκδηλώνονται με μείωση της τεστοστερόνης ορού, με αφύσικη αντίδραση στην ανθρώπινη χοριονική γοναδοτροπίνη ( HCG : Human Chorionic Gonadotropin ) και με αύξηση ή μείωση των γοναδοτρόπων ορμονών ( με επακόλουθες αλλαγές στα επίπεδα της θυλακιοτρόπου [FSH: Follicle-Stimulating Hormon] και της ωχρινοτρόπoυ ορμόνης [ LH: Luteinizing Hormon ]. Μέχρι σήμερα δεν έχει γίνει απόλυτα κατανοητός ο τρόπος με τον οποίο προκαλείται βλάβη στους όρχεις από ασθένεια του  Hodgkin πριν την έναρξη της θεραπείας. Πιθανές θεωρίες περιλαμβάνουν :

·       Γενετική ανωμαλία στους γαμέτες

·       Βλάβη των γαμετών ή των κυττάρων Leydig και δυσλειτουργία στη συστηματική απελευθέρωση ιντερλευκίνης-6 ( IL-6 ), του παράγοντα νέκρωσης όγκων ( TNF : Tumor Necrosis Factor )  και άλλων κιτοκινών.

·       Αρνητικές τοπικές επιδράσεις από εγκατεστημένα λεμφοκύτταρα και μακροφάγα στην περιοχή των όρχεων.

   Περίπου το 20% των ανδρών που πάσχουν από αυτόν τον τύπο καρκίνου χάνουν τη δύναμη και το ενδιαφέρον τους για το σεξ, ενώ παράλληλα παρουσιάζουν ΥΠΟΓΟΝΙΜΟΤΗΤΑ.

Το αμιγές σεμίνωμα, που αφορά το 25%-40% όλων των καρκίνων του όρχεως, διακρίνεται σε τρεις τύπους :

1.     Αναπλαστικό σπερμογονίωμα

2.      Κλασικό σεμίνωμα και

3.     Σπερματοκυτταρικό σεμίνωμα

Το σεμίνωμα ανακαλύπτεται γενικά στην τέταρτη δεκαετία της ζωής, δηλαδή οι άνδρες που προσβάλλονται από σεμίνωμα είναι δέκα περίπου χρόνια μεγαλύτεροι από αυτούς που εμφανίζουν μη σεμινωματώδεις όγκους. Το σεμίνωμα μερικές φορές συγχέεται με το ιστοκυτταρικό λέμφωμα (ο όρχις είναι η συχνότερη θέση ανάπτυξης λεμφωμάτων εκτός λεμφαδένων ).

    Το κλασικό σεμίνωμα αντιστοιχεί στο 95% των περιπτώσεων. Μικροσκοπικά αποτελείται από ομοιόμορφα νεοπλασματικά κύτταρα με άφθονο ελαφροχρωματικό κυτταρόπλασμα και σαφή κυτταρική μεμβράνη. Ο πυρήνας είναι ευμεγέθης και με εμφανείς πυρηνίσκους. Τα κύτταρα διατάσσονται σε δοκίδες που χωρίζονται με συνδετικό υπόστρωμα, που παρουσιάζει πυκνές λεμφοπλασματοκυτταρικές διηθήσεις που θεωρούνται αντίδραση του ξενιστή προς το νεόπλασμα. Στο αναπλαστικό σπερμογονίωμα παρατηρείται παρόμοια ιστολογική εικόνα. Το σπερματοκυτταρικό σεμίνωμα αποτελεί το 10% των σπερμογονιωμάτων. Ιστολογικά παρατηρούνται ανώμαλες γιγαντοκυτταρικές μορφές. Η μορφή αυτή σπερμογονιώματος απαντά μόνο ενδοορχικά.

Καρκίνος του προστάτη

   Ο καρκίνος του προστάτη είναι ο συχνότερος καρκίνος των ανδρών στην Αμερική. Άνδρες κάτω των 50 ετών έχουν μικρότερη από 1% πιθανότητα να αναπτύξουν τη νόσο ενώ περίπου το 50% από όσους ξεπερνούν τα 80 χρόνια πάσχουν από αυτή.

   Σχεδόν όλοι οι τύποι του καρκίνου του προστάτη προέρχονται από τους αδένες του προστάτη. Ο αδενικός καρκίνος (αδενοκαρκίνωμα ) αφορά το 95% όλων των περιπτώσεων καρκίνου του προστάτη. Τουλάχιστον οι μισοί καρκίνοι αυτού του τύπου αναπτύσσονται στο οπίσθιο τμήμα του προστάτη που βρίσκεται κοντά στο ορθό. Άλλοι τύποι αναπτύσσονται μέσα στους πόρους του προστάτη. Ορισμένοι τύποι δεν είναι πραγματικοί καρκίνοι αλλά έχουν προκαρκινωματώδεις χαρακτήρες. Πρόκειται για την ενδοεπιθηλιακή νεοπλασία του προστάτη ( ΡΙΝ ) .

Η αναπαραγωγική ικανότητα επηρεάζεται κυρίως από τις θεραπευτικές τεχνικές που χρησιμοποιούνται για την ίαση της νόσου, οι oποίες θα αναλυθούν παρακάτω.