ΚΑΤΑΝΟΗΣΗ ΤΩΝ ΓΟΝΙΔΙΩΝ
ΠΟΥ ΕΝΕΧΟΝΤΑΙ ΣΤΗΝ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ
ΤΗΣ ΣΠΕΡΜΑΤΟΓΕΝΕΣΗΣ
Η σπερματογένεση
είναι μία μοναδική διαδικασία
συνεχούς διαφοροποίησης
διότι η ποσότητα του DNA δεν διατηρείται αλλά
μειώνεται ακριβώς στο μισό
. Στα αρχικά στάδια κύτταρα
τα οποία ονομάζονται σπερματογόνια
υφίστανται μιτωτικές διαιρέσεις
δημιουργώντας σπερματοκύτταρα
πρώτης και δεύτερης τάξης
.Σε αυτά τα κύτταρα πραγματοποιούνται
στην συνέχεια η πρώτη και
η δεύτερη μειωτική διαίρεση
.Τα απλοειδή προϊόντα αυτών
των μειωτικών διαιρέσεων
είναι οι στρογγυλές σπερματίδες
, οι οποίες επιμηκύνονται
κατά την διάρκεια διαδικασίας
που αποκαλείται σπερματογένεση,
και συμπυκνώνουν την χρωματίνη
τους στην κεφαλή της σπερματίδας
ενώ στην συνέχεια δημιουργούνται
και τα υπόλοιπα τμήματά
της.
Το Υ χρωμόσωμα δεν είναι
απαραίτητο για την ζωή
Γονίδια απαραίτητα
για την διαδικασία της σπερματογένεσης
δεν μπορούν να αναγνωρισθούν
εύκολα με μελέτες
οικογενειών ή να χαρτογραφηθούν
με προσεγγίσεις
σύνδεσης εξαιτίας των
περιορισμών που επιβάλλονται
από το μέγεθος των
οικογενειών και της φύσης
του ελαττώματος. Με αυτή
την λογική το Υ χρωμόσωμα
αποτελεί ειδική περίπτωση.
Όχι μόνο πιστεύεται ότι
αποτελεί προτιμώμενη θέση
για τα γονίδια τα οποία είναι
υπεύθυνα για την διαμόρφωση
της ανδρικής φυσιολογίας
, για εξελικτικούς λόγους,
αλλά δεν είναι απαραίτητο
για την ανάπτυξη του θηλυκού
ατόμου. Ως συνέπεια αυτό
σημαίνει ότι άτομο με ελλείψεις στο Υ χρωμόσωμα
μπορεί να είναι βιώσιμο.
|
Sperm maturation disorders |
Αζωοσπερμικός
παράγοντας : δεν αποτελείται
από ένα γονίδιο
Μία πρώιμη
σημαντική ανακάλυψη ήταν
ότι οι αζωοσπερμικοί άνδρες
είχαν ελλείψεις στο μακρύ
σκέλος του Υ χρωμοσώματος,
υπονοώντας ότι μία μη εμφανείς
αρχικά γενετική ανωμαλία
μπορεί να ήταν υπεύθυνη
σε ορισμένες περιπτώσεις
. Αυτό οδήγησε στην θεώρηση
ενός τόπου που κωδικοποιεί
τον παράγοντα αζωοσπερμίας
,σε αυτήν την περιοχή του
Υ χρωμοσώματος, ενός γονιδίου
απαραίτητου για την φυσιολογική
παραγωγή σπερματίδων. Αυτή η περιοχή έχει
χαρτογραφηθεί στο Υq11.23 στο διάστημα
6 περιλαμβάνοντας 5 εκατ. ζεύγη
βάσεων . Πρόσφατες έρευνες
που στόχευαν στην χαρτογράφηση
αυτού του γενετικού τόπου
σε αζωοσπερμικούς άνδρες
με μικρότερες ελλείψεις
στο Υ χρωμόσωμα περιέπλεξαν
την εικόνα σημαντικά και
προτείνουν ότι αντί για
ένα γενετικό τόπο πρέπει
να αποδεχθούμε την ύπαρξη
τριών ασυνεχών περιοχών
του μακρού σκέλους του Υ
χρωμοσώματος οι οποίες
είναι υπεύθυνες για την
ανδρική γονιμότητα. Αυτές
οι περιοχές αποκαλούνται
ΑΖFa-b-c. Υποψήφια
γονίδια έχουν απομονωθεί
για τις περιοχές AZFa AZFb AZFc.
Απομόνωση
γονιδίων σημαντικά για
την διαδικασία της σπερματογένεσης
Το γονίδιο
RBM ήταν το πρώτο από τα υποψήφια
γονίδια τα οποία αναγνωρίσθηκαν
. Αντί να κωδικοποιείται
από ένα γονίδιο υπάρχει
μία οικογένεια γονιδίων
και ψευδογονιδίων διάσπαρτα
και στα δύο σκέλη του Υ χρωμοσώματος
συμπεριλαμβανομένου και
ενός τομέα στην υποπεριοχή AZFb .Σημειωτέον τα
γονίδια RBM κωδικοποιούν
μία πρωτεΐνη (RBMp)
με απλό μοτίβο αναγνώρισης
RNA, μία αλληλουχία
από αμινοξέα που φαίνεται
ότι συνδέονται με RNA. Η έκφρασή
της φαίνεται ότι περιορίζεται
στην σπερματική κυτταρική
σειρά του άνδρα και στο ποντίκι. Τα RBM γονίδια σχετίζονται
με το αυτοσωμικό γονίδιο hnRNPG, και τα δύο αποτελούν
μέλη της hnRNPG οικογένειας
πρωτεϊνών που σχετίζονται
με την πολυαδενυλύωση του
RNA και συμμετέχουν στην προ
το σχηματισμό του
mRNA συσκευασία , μεταφορά
στο κυτόπλασμα, και συρραφή.
Μία διαφορά είναι ότι το hnRNPG εκφράζεται απαραίτητα
σε όλους τους κυτταρικούς
τύπους.
Το γεγονός
ότι το γονίδιο RBM αποτελείται
από πολλά όμοια επαναλαμβανόμενα
αντίγραφα της ίδιας αλληλουχίας
καθιστά τις προσπάθειες
για την κατανόηση του ρόλου
που διαδραματίζει στην
σπερματογένεση , η πρωτεΐνη,
πολύπλοκες . Μία
σημαντική ερώτηση είναι
το κατά πόσο όλα τα μέλη της
οικογένειας γονιδίων RBM
με διαφορετική εντόπιση
στο Υ χρωμόσωμα είναι λειτουργικά
το ίδιο ενεργά; Πρόσφατες
έρευνες με την χρησιμοποίηση
αντισωμάτων για την RBMp σε ανοσοκυττοχημική
ανάλυση των όρχεων μη γόνιμων
ανδρών με ελλείψεις στο
Υ χρωμόσωμα εντόπισαν τα
ενεργά αντίγραφα στην υποπεριοχή
AZFb .Ωστόσο παραμένει
πιθανόν ότι ελλείψεις γονιδίων
RBM εκτός από αυτών που βρίσκονται
στην ενεργή αντιγραφικά περιοχή
μπορεί να είναι μερικώς
ή και πλήρως υπεύθυνες για
την πρόκληση παρατηρούμενης
σπερματογονικής διακοπής.
Σημαντικές ερευνητικές
προσπάθειες οδήγησαν στην
αναγνώριση γονιδίων που
ανήκουν στην οικογένεια
γονιδίων του RBM τα οποία
κωδικοποιούν πρωτεΐνες
οι οποίες συνδέονται με
RNA. Αυτά τα γονίδια καθορίσθηκαν
ως YRRM1 και YRRM2 και θεωρήθηκαν ως πιθανά
γονίδια για την περιοχή AZF. Η οικογένεια γονιδίων
του RBM αποδείχθηκε ότι αποτελείται
από τουλάχιστον 15 μέλη μερικά
από τα οποία μεταγράφονται
και εκφράζονται στα σπερματογόνια
και στα σπερματοκύτταρα
πρώτης και δεύτερης τάξης.
Ωστόσο ο συνεχείς έλεγχος
για ελλείψεις των YRRM1 και YRRM2 σε φυσιολογικούς
και άνδρες με υπογονιμότητα απέδειξαν ότι το
YRRM2 είναι πολύ συνηθισμένο
να λείπει σε αρκετές περιπτώσεις
σε εξεταζόμενους πληθυσμούς
και ότι το YRRM1 μπορεί να είναι
παρόν σε επιβεβαιωμένες
περιπτώσεις όπου έχουν
σημειωθεί μικροελλείψεις
στο Υ χρωμόσωμα. Παρόλα αυτά
δεν είναι γνωστό το κατά
πόσο τα YRRM1 και YRRM2 αποτελούν
ενεργά αντίγραφα της οικογένειας
γονιδίων RBM.
|
DAZ: Της ακόμη γονίδιο υποψήφιο
για τον αζωοσπερμικό παράγοντα
Πιο πρόσφατα δύο
άλλα υποψήφια γονίδια για
την περιοχή του αζωοσπερμικού
παράγοντα απομονώθηκαν
για το Υ χρωμόσωμα . Μολονότι
διαφορετικής αλληλουχίας
από το RBM τόσο
το DAZ όσο και SPGY κωδικοποιούν πρωτεΐνες
με παρόμοια μοριακή δομή
, με απλό μοτίβο αναγνώρισης
RNA και εσωτερικώς
επαναλαμβανόμενη αλληλουχία
. Αρχικά το DAZ γονίδιο
θεωρήθηκε ότι ήταν ένα γονίδιο
ενώ το SPGY γονίδιο
με πολλαπλά αντίγραφα . Τώρα
είναι βέβαιο ότι και τα δύο
είναι μέλη της της οικογένειας
γονιδίων , η οποία εντοπίζεται
στο ακραίο τμήμα του Υ χρωμοσώματος στην ευχρωματίνη
σε μία περιοχή που ανταποκρίνεται
στο AZFc . Η καλύτερη
εκτίμηση για τον αριθμό
των γονιδίων σε αυτήν την
οικογένεια είναι 6-10 . Αυτή
η περιοχή του Υ χρωμοσώματος
λείπει στο 4-13% των περιπτώσεων
ασθενών σε κλινικές γονιμότητας
που παρουσιάζουν είτε αζωοσπερμία
είτε βαριά ολιγοσπερμία
.
Αυτή η συχνότητα
των εξ’αρχής (de novo) ελλείψεων είναι η
υψηλότερη που έχει αναφερθεί για οποιαδήποτε περιοχή του ανθρώπινου
γονιδιώματος και πιθανότατα
αντανακλά τα δομικά
χαρακτηριστικά του DNA ή της χρωματίνης σε
αυτή την περιοχή του Υ χρωμοσώματος
. Η ύπαρξη ολιγοσπερματικών
ανδρών με DAZ / SPGY ελλείψεις υπονοούν
ότι αυτά τα γονίδια δεν είναι
απολύτως απαραίτητα για
την ολοκλήρωση της σπερματογένεσης
, ένα συμπέρασμα που ενισχύεται
από την παρατήρηση ότι τουλάχιστον
ένα άνδρας με ελλείψεις
για DAZ / SPGY είχε
υιό ο οποίος κληρονόμησε
την μικροέλλειψη . Το γεγονός
ότι ο υιός ήταν αζωοσπερμικός
προϋποθέτει ότι και άλλοι
παράγοντες μπορεί να επηρεάζουν
την έκφραση της της έλλειψης
. Αυτή η θεωρία θα ήταν σύμφωνη
με την μεγάλη ποικιλία φαινοτύπων
που παρατηρούνται μετά
από ιστικές αναλύσεις όρχεων
σε άνδρες με ελλείψεις στο
AZFc .
Απομόνωση
υποψήφιων γονιδίων
για την περιοχή ΑΖFa
Μετά από
επίπονη έρευνα ο ερευνητής
David Page του HHMI βρήκε την πρώτη
μετάλλαξη στο Υ χρωμόσωμα
που εμποδίζει την παραγωγή
σπέρματος και προκαλεί
ανδρική στειρότητα. Ο Page
ήθελε να ανακαλύψει πιο
από τα τμήματα του μακρού
σκέλους του Υ χρωμοσώματος που έλλειπαν ήταν
σημαντικό. Αυτός πρώτα καθόρισε
την συνολική συχνότητα
με την οποία το DNA μιας
περιοχής του Υ χρωμοσώματος έλλειπε σε έναν αριθμό
ανδρών με στειρότητα . Ανακάλυψε
ότι η περιοχή αυτή περιείχε
μόνο δύο γονίδια , οπότε ξεκίνησε
να εξετάζει την αλληλουχία
DNA σε γονίδια από 576 άνδρες
με στειρότητα.
Ένα από
τα γονίδια , ονομαζόμενο
USP9Y, εμφάνιζε μία παραλλαγή
στο DNA στο δείγμα από 5 ασθενείς
με ανδρική υπογονιμότητα
. Τέσσερις από τις
παραλλαγές ήταν παρούσες
σε έναν υγιή γονιό ή αδερφό
και δεν προκαλούσε αλλαγή
στην τελική πρωτεΐνη που
παράγεται από το γονίδιο.
Αλλά η μετάλλαξη που εμφανιζόταν σε έναν
συγγενή με κωδικό WHT2780 , δεν
εμφανιζόταν στα συγγενικά
υγιή πρόσωπα ούτε στον αδελφό
του παρόλο που και τα δύο
άτομα είχαν κληρονομήσει
το ίδιο Υ χρωμόσωμα από τον
πατέρα τους. Η μετάλλαξη
μπορεί να εμφανίστηκε για
πρώτη φορά στον ασθενή WHT2780
και έτσι αποτελεί πιθανή
αιτιολογία για την ανικανότητα
του ατόμου.
Γονίδια
του Υ χρωμοσώματος και εξέλιξη
Η διατήρηση
μιας πρωτεΐνης κατά την
εξέλιξη των οργανισμών
και ο βαθμός συγγένειας
ίδιων γονιδίων μεταξύ των
ειδών είναι κοινώς αποδεκτά
ως κριτήρια για την λειτουργική
πίεση σε ένα γονίδιο . Τα γονίδια
RBM είναι παρόντα στο Υ χρωμόσωμα
όλων των θηλαστικών που
έχουν ελεγχθεί συμπεριλαμβανομένων
και των μαρσιποφόρων. Η διατήρηση
των RBM στο Υ χρωμόσωμα προϋποθέτει
επιλογή , καθώς σε αντίθετη
περίπτωση τα έτειναν προς
τον γρήγορο εκφυλισμό τους
εξαιτίας απουσίας ανασυνδυασμού
στο εν λόγω χρωμόσωμα .
Τα DAZ
/ SPGY προέρχονται από τα αυτοσωμικά
γονίδια DAZLA/ DAZh τα οποία περιγράφηκαν
πρώτα στα ποντίκια στο χρωμόσωμα
17 κοντά ή μέσα στο ακραίο
τμήμα μίας περιοχής που
αποκαλείται t complex. Σε μία
σημαντική πρόσφατη εξέλιξη
διάφορα εργαστήρια έδειξαν
ότι υπάρχουν και στον άνθρωπο
αυτοσωμικά ομόλογα των
DAZ/SPGY τα οποία αποκαλούνται
DAZLA ή DAZ ή SPGY. Χάριν ευκολίας όλα
τα γονίδια SPGY θα αναφέρονται
ως DAZ και όλα τα αυτοσωμικά
ομόλογα ως DAZL. Στο ανθρώπινο
γονιδίωμα το βρίσκεται
στο χρωμόσωμα 3. Παρά την αυτοσωμική
τους εντόπιση DAZ τα γονίδια
τόσο στον άνθρωπο όσο και
στα ποντίκια εκφράζονται
μόνο στα κύτταρα του σπέρματος.
Αυτές οι διαφορές στην διανομή
των RBM και DAZ/SPGY γονιδίων
μπορεί να αντανακλά παρόμοιο
τρόπο εξέλιξης, στην απόκτηση
των γονιδίων γονιμότητας
αλλά με τελείως διαφορετικό
χρόνο πραγματοποίησης
των γεγονότων.
Η φύση
πολλαπλών αντιγράφων και
των δύο οικογενειών γονιδίων
του Υ χρωμοσώματος συγκρινόμενα
με τα συγγενικά απλά αντίγραφα
των αυτοσωμικών γονιδίων
μπορεί να εξηγηθεί ως ένας
μηχανισμός διατήρησης
της λειτουργικότητας ενός
γονιδίου. Εναλλακτικά η
επιλογή που επιβάλλεται
με την χρωμοσωμική τοποθέτηση
μπορεί επίσης να δρα προς
την κατεύθυνση της αύξησης
του αριθμού των αντιγράφων
της οικογένειας
DAZ/SPGY η οποία βρίσκεται κοντά
στην ετεροχρωματίνη του
μακρού σκέλους του Υ χρωμοσώματος,
μα την προϋπόθεση ότι η περιοχή
της ετεροχρωματίνης ασκεί
περιοριστική επίδραση
στην έκφραση των εν λόγω
γονιδίων. Η ενίσχυση με την
αύξηση του αριθμού των αντιγράφων
μπορεί να απομακρύνει τα
αντίγραφα του γονιδίου
από την ετεροχρωματίνη
και έτσι να μειωθεί το φαινόμενο σιγής των γονιδίων
.Βέβαια μπορεί πολύ απλά
να υπάρχει ανάγκη για μεγάλη
ποσότητα του κωδικοποιούμενου
μηνύματος ή και πολλαπλών
μορφών της ίδιας πρωτεΐνης.
Λειτουργίες
των RBMp και DAZp
Η RBMp είναι
μία πυρηνική πρωτεΐνη , και
πιθανολογώντας μπορούμε
να πούμε ότι όπως και η hnRNPG , μπορεί να διαδραματίζει
ρόλο στην συρραφή του RNA.
Στην περίπτωση
του DAZL το συγγενικό του Boule που εντοπίζεται στην δροσόφυλλα
είναι απαραίτητο για την
ολοκλήρωση της μείωσης
, υπονοώντας ότι μόρια RNA κωδικοποιούν πρωτεΐνες
οι οποίες είναι απαραίτητες
στην μείωση. Το γονίδιο Boule εντοπίζεται στο χρωμόσωμα
2 σε κύτταρα της δροσόφυλλας και πιστεύεται ότι
είναι το πατρικό
γονίδιο του γονιδίου DAZL
το οποίο εμφανίσθηκε στα
πρώτα αρθρόποδα 120 με 200 εκατομμύρια
χρόνια πριν. Οι πρωτεΐνες
που προσδένουν RNA είναι
ακόμη απαραίτητες για τον
μεταφραστικό έλεγχο στην
σπερματογένεση, στην οποία
mRNA συνθέτονται και
στην συνέχεια προετοιμάζονται
για μετάφραση σε ακόλουθο
στάδιο στην επιμηκυνόμενη
σπερματίδα, η οποία είναι
μεταγραφικά ανενεργή. Μία
πιθανότητα περαιτέρω ,που
υπαγορεύεται από τις δομικές
ομοιότητες αυτών των πρωτεϊνών
που προσδένουν
RNA και του εύρους των φαινοτύπων
που παρατηρούνται σε ασθενείς
με όμοιες ελλείψεις, είναι
ότι αυτές οι πρωτείνες μπορεί
να εμφανίζουν σε κάποιο
βαθμό λειτουργική αλληλοκάληψη.
Συνέπεια των παραπάνω μπορεί
να είναι το γεγονός ότι η
επίδραση μίας έλλειψης
για παράδειγμα DAZ/SPGY μπορεί να εξαρτάται
από τα αλληλόμορφα DAZL ή RBM τα οποία είναι παρόντα
στα άτομα.
Γονίδια
με λειτουργίες στους όρχεις
και αλλού
Επικεντρώσαμε
μέχρι τώρα το ενδιαφέρον
μας σε γενετικούς
τόπους στο Υ χρωμόσωμα που
περικλείουν γονίδια τα
οποία ασκούν επίδραση μόνο
στην σπερματογένεση, αλλά
πρόσφατες μέθοδοι διαχείρισης
του γονιδιώματος του ποντικού
σε διαγονιδιακά ζώα αρχίζουν
να φανερώνουν την ύπαρξη
και διαφόρων άλλων γονιδίων
τα οποία εμπλέκονται και
στην σπερματογένεση. Αυτό
καθίσταται κυρίως δυνατό
με την χρησιμοποίηση της
μεθόδου δημιουργίας knock-out οργανισμών
.
Αυτή η
προσέγγιση αποκάλυψε πολλά
γονίδια τα οποία θεωρούνται
απαραίτητα για την φυσιολογική
σπερματογένεση.
Για παράδειγμα στοιχεία
για τον σημαντικό ρόλο της
ουβικουιτίνης στην
σπερματογένεση ήρθε από
την μελέτη αρσενικών ποντικών, ομόζυγων στην
έλλειψη στο γονίδιο
που συνθέτει το ένζυμο mHR6B
(ένζυμο σύζευξης ουβικουιτίνης).
Αυτά τα ένζυμα μεταφέρουν
ενεργοποιημένη
ουβικουιτίνη σε ένζυμα
σύζευξης ουβικουιτίνης
πριν μεταφερθεί στην πρωτεΐνη
προς αποικοδόμηση. Τα ποντίκια
με την εν λόγω έλλειψη είναι
στείρα αλλά βιώσιμα. Το ανθρώπινο
HR6B και η πολύ στενά σχετιζόμενη
πρωτεΐνη HR6Α διεξαγάγουν
την διαδικασία της ουβικουιτινίασης
ιστονών όπως το ομόλογο
γονίδιο RAD6 στην S.cerevisiae.
Επειδή
η μεταμειωτική συγκέντρωση
των χρωμοσωμάτων στις στρογγυλές
σπερματίδες είναι ελαττωματική
σε αυτά τα ποντίκια έχει
προταθεί ότι το mHR6Α συμμετέχει
στην αντικατάσταση των
ιστονών από μεταβατικές πρωτεΐνες πριν
την συσκευασία του γονιδιώματος
σε πρωταμίνες. Σε συνάρτηση
με τα παραπάνω το mHR6B εκφράζεται
στις στρογγυλές σπερματίδες
, σε μικρότερο βαθμό στα κύτταρα
Sertoli αλλά και σε άλλους ιστούς,
προϋποθέτοντας έναν επιπλέον
ρόλο σε ιστούς εκτός των
όρχεων. Γιατί όμως οι συνέπειες
ελλείψεων mHR6B περιορίζονται
στους όρχεις; Μία πιθανότητα
είναι ότι η έκφραση του παρόμοιου
mHR6Α αρκεί για να αντισταθμίσει
την έλλειψη mHR6Bσε άλλους
ιστούς.
Ποντίκια
με ομόζυγες ελλείψεις για
δύο γονίδια BMP8B και dhh ,που κωδικοποιούν
σηματοδοτικά μόρια , εμφανίζουν
συμπτώματα υπογονιμότητας
ως αποτέλεσμα της απουσίας
ή διακοπής ανάπτυξης των
σπερματικών κυττάρων. Αυτά
τα ποντίκια είναι κατά τις
υπόλοιπες λειτουργίες
τους φυσιολογικά, αποδεικνύοντας
ότι η αλληλεπίδραση μεταξύ
των κυττάρων είναι απαραίτητη
για την φυσιολογική σπερματογονική
ανάπτυξη. Το γονίδιο BMP8B εκφράζεται και εκκρίνεται
σε χαμηλά επίπεδα στην εφηβεία
στα σπερματογόνια και μετά
σε αρκετά υψηλότερα επίπεδα
στις στρογγυλές σπερματίδες
στους όρχεις των ενηλίκων.
Το εν λόγω γονίδιο πιστεύεται
ότι συμμετέχει σε αυτοκρινείς
αλληλεπιδράσεις μεταξύ
των σπερματικών κυττάρων
και σε μικρής εμβέλειας
παρακρινείς αλληλεπιδράσεις
μεταξύ σπερματικών κυττάρων
και κυττάρων Sertoli. Σε αντίθεση η dhh εκκρίνεται
από τα κύτταρα Sertoli στα πρώιμα στάδια της εμβρυογένεσης
μέχρι την ενηλικίωση και
πιστεύεται ότι μεσολαβεί
στην αλληλεπίδραση μεταξύ
κυττάρων Sertoli και
κυττάρων Leydig.
|