|
Ο Μύθος
του ΠολυβώτηΟ αρχαίος
γραμματικός Απολλόδωρος
αναφέρει ότι η δημιουργία
της Νισύρου υπήρξε το αποτέλεσμα
της μάχης ανάμεσα στον Ποσειδώνα
και στον γίγαντα Πολυβώτη,
τον οποίο και καταδίωξε
ο θεός της θάλασσας μέχρι
την Κω. Ανίκανος να αιχμαλωτίσει
τον εχθρό του, ο Ποσειδώνας
έμπηξε με δύναμη την τρίαινά
του στην Κω και, σπάζοντας
έτσι ένα ογκώδες κομμάτι
της, το εξακόντισε πάνω στο
γίγαντα. Η Νίσυρος είναι
ο βράχινος όγκος που καταπλάκωσε
τον Πολυβώτη, ενώ οι πίδακες
του ζεστού αέρα και οι δονήσεις
που πότε-πότε κάνουν το νησί
να τρέμει είναι οι αναστεναγμοί
και τα βογγητά του. Ένας όμοιος
μύθος αναφέρεται στη δημιουργία
της Σικελίας, σύμφωνα με
τον οποίο η Αθηνά κυνήγησε
το γίγαντα Εγκέλαδο και
τον καταπλάκωσε με ένα βράχο,
τη σημερινή Σικελία.
|
| Sunset in Nisiros |
Προσωνύμια
και ονομασίες της Νισύρου
Ο αρχαίος
Έλληνας γεωγράφος Στράβων
θεωρεί τη Νίσυρο επίσης
κομμάτι της Κω, ίσως λόγω
των προφανών γεωλογικών
ομοιοτήτων των δύο νησιών.
Από τον
Πλίνιο μαθαίνουμε επίσης
ότι η Νίσυρος ήταν γνωστή
στην αρχαιότητα ως «Πορφυρίς»,
ίσως λόγω του κόκκινου πορφυρίτη
λίθου ή των κοχυλιών μούρεξ
που διέθετε, από τα οποία
παρασκευάζονταν οι περίφημες
φοινικικές βαφές για τα υφάσματα. Η Νίσυρος ήταν
γνωστή επίσης με τα προσωνύμια
«Κίσσηρις», λόγω της ποσότητας
ελαφρόπετρας που διαθέτει
με το γειτονικό νησάκι Γυαλί,
αλλά και “Nisari”, “Nisaro” ή και “Nisare” επί Φραγκοκρατίας
και «Ιντσιρλί» (νησί των σύκων)
επί Οθωμανών.
Κάτοικοι
της Νισύρου
Η κατοίκηση της Νισύρου
ξεκινά γύρω στο 5000 π.Χ. όταν
νεολιθικοί οικιστές από
τη νότια Μικρά Ασία φθάνουν
στα νησιά του Αιγαίου και
την Κρήτη. Ελάχιστα ευρήματα
στη Νίσυρο το αποδεικνύουν,
όπως και σημαντικά ερείπια
κτιρίων στη νησίδα Γυαλί,
από όπου εξαγόταν οψιανός
κατά τη νεολιθική εποχή
στον οικισμό του Σάλιαγκου,
κοντά στην Αντίπαρο. Ακολούθησαν
ο κυκλαδικός πολιτισμός
(4000 π.Χ.), οι Κάριες (μέσο της 3ης
χιλιετίας π.Χ.), οι Κρήτες
(1950 π.Χ.), οι Μυκηναίοι (μέσα του
15ου αι. π.Χ. μετά την έκρηξη
του ηφαιστείου της Θήρας), με τους οποίους οι
Νισύριοι συμμάχησαν κατά
τον Τρωικό Πόλεμο (1184 π.Χ.), οι
Κώοι, οι Ρόδιοι, οι Φοίνικες
και οι Πέρσες (μετά την άλωση
της Τροίας) , οι Δωριείς (1100-1000
π.Χ.), οι Λυδοί (7ος π.Χ. αι.), ξανά
οι Πέρσες (Περσικοί πόλεμοι)
και οι Μακεδόνες (εποχή Μ.
Αλεξάνδρου). Από τον 4ο αι.
π.Χ. και μετά η Νίσυρος πέρασε
απ’ τα χέρια των Ρόδιων, ως
μέλος της Ροδιακής Συμμαχίας
ενάντια στον βασιλιά Φίλιππο
της Μακεδονίας (βλ. Δημοσθένη
«Υπέρ της Ροδίων ελευθερίας»)
ενώ υπήρξε για αρκετά χρόνια
ανεξάρτητη. Τελευταίοι
πέρασαν απ’ το νησί οι Ρωμαίοι (188 μ.Χ.), οι Βυζαντινοί
(από το 330 μ.Χ.), οι Σελτζούκοι
Τούρκοι (1089 μ.Χ.), οι Βενετοί
(1099 μ.Χ.), οι Ιωαννίτες Ιππότες
(1306 μ.Χ.), οι Τούρκοι (1522 μ.Χ.), οι Ιταλοί
(1912) και οι Γερμανοί (1943). Τέλος
το 1947 η Νίσυρος μαζί με τα υπόλοιπα
Δωδεκάνησα περιήλθε στην
Ελλάδα.
|
